Վալերիկ 2*: Անտրոպոմորֆների տիրակալը` Վահրադ Մելիքջանյան
Վանաձորից 26-ամյա արվեստագետ Վահրադ Մելիքջանյանը ոնց որ իր իսկ նկարներից ու ռոբոտ-քանդակներից փախած կերպար լինի:
Վանաձորից 26-ամյա արվեստագետ Վահրադ Մելիքջանյանը ոնց որ իր իսկ նկարներից ու ռոբոտ-քանդակներից փախած կերպար լինի:
2003 թվականին ՔՈԱՖ-ի հիմնադիր Կարո Արմենն անցնում էր Քարակերտ գյուղով՝ առանց կասկած անգամ ունենալու, որ այդ գյուղում է մեկնարկ տրվելու ՔՈԱՖ-ի գործին։
Վաղ գարունից մենք մի քանի առիթ ենք ունեցել թվային հարթակում հավաքվելու մեր ուսանողների, շահառուների և օնլայն համայնքի հետ։
Բիզնես զարգացնելը երեխային մեծացնելու պես է․ անցնում ես կյանքի տարբեր փուլերով, ժամանակ ներդնում, հոգի ու ջանք՝ հասնելու արդյունքի ցանկալի մակարդակին։
Դպրոցն ավարտելն ու կյանքի այդ էջը շրջելը միշտ էլ հուզումնառատ է։ Այս տարի շատ ուսանողների ավարտական արարողությունները չեղարկվել են մի շարք երկրներում, նաև՝ Հայաստանում։
Արթուր Տեր-Սիմոնյանը 16 տարեկան էր, երբ որպես կամավոր փոստատար միացավ ՔՈԱՖ-ին․ «Պատրաստ էի ցանկացած աշխատանքի՝ պարզապես անգործ չնստելու և որոշակի փորձ կուտակելու համար»,- հուշերի գիրկն է ընկնում։
Արդեն ամառ է։ Ու բոլորս սրտի թրթիռով ենք մտածում արձակուրդի մասին։
Ունեի՞ք արդեն ծրագրած ճամփորդություններ, որ ստիպված եք եղել չեղարկել։
Քարինջեցի Վալոդ պապի՝ Լոռվա ձորի գյուղերը բնութագրող «40-ն ստի» (այսպես են ժողովրդական ասվածքները կատակով անվանել Քարինջում) համաձայն, քարինջեցիք մեղր ուտող են։
Ծառի բավականաչափ աճի համար կարող է պահանջվել 10-ից 30 տարի։ Շատ համբերություն, խնամք ու նվիրվածություն է պետք այդ ընթացքին հետևելու և նպաստելու համար։ Անշուշտ, արդյունքն արժե դրանցից ամեն մեկը։
Ճերմակ արագիլները Արմավիրի մարզի Գետաշենի ու մոտակա ջրարբի գյուղերի ամենամյա բնակիչն են վաղ գարունից մինչև խոր աշուն։ Գյուղացիների ու զբոսաշրջիկների ամենասպասված հյուրերն են․ նրանց դիտելու ու երամների թռիչքով հիանալու համար անցորդները մի պահ դադար են առնում։
Կարևորը քո փոստարկղում