Մեծ Այրում. Լոռու «Բաբելոնյան աշտարակը»

Օգոստոսի 26, 2020

Հեղինակ՝ Քնար Բաբայան,
լուսանկարները Քնար Բաբայանի

3 րոպե կարդալու համար

Լոռու սարերից մեկի գագաթին «Մեծ» անունով փոքր գյուղը (Մեծ Այրումը) 1980-90-ականներին նոր տուն դարձավ Կիրովաբադից (Գանձակ), Բաքվից, Գետաշենից, Կուշչից, Շահումյանից, էրքեջից, Զուռնաբադից և մի շարք այլ բնակավայրերից այստեղ հաստատված մարդկանց համար:

Մեծ Այրումը «Բաբելոնի աշտարակն» է հիշեցնում բառիս ամենադրական իմաստով: Այստեղ իրար են խառնվել բարբառները, խոհանոցը, մշակույթներն ու կենցաղավարության մոդելները:

Այսօր 1000-ից ավելի բնակչություն ունեցող գյուղը նորից փորձում է զարգացնել այգեգործությունը: Գյուղ տանող ճանապարհի երկայնքով կարելի է տեսնել արևածաղկի, եգիպտացորենի, ծխախոտի դաշտեր ու դեղձի, խաղողի, սալորի այգիներ:

 

Մեծ Այրումի դաշտեր տանող ճանապարհը:

 

Երկարատև դադարից հետո գյուղում նորից սկսել են ծխախոտ աճեցնել: Ծխախոտի դեռևս միակ դաշտը Մեծ Այրումում:

 

Ռաֆիկ Խուդյանը թոշակի անցնելուց հետո նոր զբաղմունք է գտել, տնամերձ հողամասում ջերմոց է հիմնել: Գյուղում ամենաէկզոտիկ բանջարաբոստանային բույսերի տեսականին միայն նրա ջերմոցում է աճում:

 

Մեծ Այրում տանող ճանապարհի եզրին արևածաղկի դաշտեր են:

 

Պապ ու թոռ: Մհեր Մոսինյանը 7-ամյա թոռնուհուն`Դիանային, սովորեցնում է մոտոցիկլետի ղեկն ուղիղ պահել: Դիանայի մոտ վատ չի ստացվում:

 

Լեյլա Մոսինյանն ընտանիքի հետ եկել է ընկերուհուն օգնելու դեղձի բերքահավաքին:

 

Այգեգործները վստահեցնում են, որ բերքի սպառման խնդիր չունեն: Բերքի մեծ մասը հենց այգուց են վաճառում:

 

13-ամյա Դավիթը իր շան` Ջեկոյի և Բույան ձիու հետ: Այս տարի համաճարակի պատճառով Մեծ Այրումի երեխաներն ամառային ճամբարի փոխարեն ծնողներին են օգնում:

 

Մեծ Այրումում երգիպտացորեն շատ են ցանում: Մի մասը վաճառում են, իսկ մնացածը` որպես անասնակեր օգտագործում:

 

Բազմազավակ ընտանիքի հայր Հրաչ Միրզոյանը խոտը հին մեթոդով է դեռ հնձում` գերանդիով: Ասում է` տրակտորի ծախսը շատ է:

 

Մեծ Այրումում անցած տարի լուծվեց խմելու և ոռոգման ջրի խնդիրը: Գյուղացիներն այգեգործությունը նախընտրեցին անասնապահությունից:
Ասում են`անասնապահության ծախսը մեծ է, օգուտը` քիչ: